حرکت اصلاحی زانو ضربدری (5)
زانوی ضربدری (ژنووالگوم یا پای ضربدری) عارضه‌ای است که در آن ران‌ها به سمت داخل زاویه پیدا می‌کنند و زانوها با یکدیگر تماس می‌یابند در حالی که قوزک‌ها از هم دور می‌شوند.(شکل زیر روند رشد طبیعی زاویه زانو را نشان می دهد)
بررسی کامل مبحث
اگرچه در بسیاری از کودکانی که مشکل پزشکی دیگری ندارند، بدشکلی زانوی ضربدری یک عارضه گذرا است، اما در بعضی افراد این عارضه ناشی از یک اختلال ارثی یا ژنتیکی و یا یک بیماری متابولیک استخوان بوده و در آن‌ها باقی می‌ماند یا حتی پیشرفت می‌کند. الگوی عمومی راه رفتن در افراد مبتلا به این عارضه به صورت یک حرکت دورانی است، به این معنی که فرد باید در هنگام راه رفتن هر کدام از پاهای خود را به بیرون بچرخاند تا بتواند بدون برخورد پای تکیه‌گاه به پای متحرک قدم بردارد.در اینجا، نه تنها مکانیک راه رفتن به هم می‌خورد، بلکه به دلیل وجود بدشکلی زاویه‌ای قابل توجهی که رخ داده است، درد پشت و میانه زانو نیز در میان مبتلایان به این عارضه ایجاد می شود. این علائم، نشان می‌دهند که زانو ضربدری باعث می‌شود فشارهای آسیب زایی بر زانو و مکانیسم اکستانسور پاتلوفمورال آن وارد می‌شود.زانوی ضربدری عارضه شایعی در میان کودکان است و تقریباً در تمام موارد، بخشی طبیعی از فرایند رشد کودک است. زیرا به دلیل وضعیت قرارگیری نوزادان در رحم، اکثر آن‌ها با پاهای پرانتزی به دنیا می‌آیند و تقریباً تا 2 یا 3 سالگی به این شکل باقی می‌مانند. پس از آن نیز، پاهایشان به طرف داخل می‌چرخد و ظاهری شبیه به زانوی ضربدری به خود می‌گیرند که این مرحله هم تا سن 7 یا 8 سالگی طول می‌کشد. عموماً در این سنین پاها راستای طبیعی خود را به دست می‌آورند. در موارد نادری، بروز دیرتر عارضه زانو ضربدری (در حدود 6 سالگی) می‌تواند نشانه‌ای از وجود یک بیمار زمینه‌ای استخوان باشد.
ویدیو های مرتبط